Hilang.



Jujur aku kata, aku tak reti menulis, penulisan aku teruk, bercerita? aku reti tapi aku risau aku hidup dalam mimpi aku, ibarat puteri di kayangan yg dongeng semata. 

Aku, seorang manusia yg biasa, aku ada sifat protes, memang pendiam, aku mmg spesis tak suka renyah, aku jenis suka ikut ja apa org kata, lawa kat mata dia makna kata lawa lah. 

Aku jenis hat tu, tu ja aku nak, tak lebih, kadang2 org sekeliling over, demand sana sini, tak paham aku. life aku ka hang? 

Sometimes aku rasa aku loser, sometimes aku blur nak mati, aku jadi blur dengan hidup aku, but mostly i dont know what is going on!

Aku merintih? Pernah!

Aku menyakiti? Pernah!

Disakiti? Biasa!

Sekarang, aku buntu, kadang2 rasa nak stop jap jam, nak nagis nak mintak ampun kat Allah, sampai puas sbb aku nakal masa dulu2. 

Menyesal? Aku lupa maksud tu. 

Aku seronok, tapi aku keliru. 

Apa aku patut rasa?

Kenapa aku tak rasa pape?

Kenapa aku menagis?

Kenapa aku tak kesian kat org?

Aku ni betul ka pandai jaga hati org?

Kejam ka aku?

Aku siapa?

Tah! 

Itu yg aku tahu!


Penulis yang keliru. 

 
COPYRIGHT BY NURUL HAFIZA ©